Jon raście z-pad nizu
Tam, dzie jaho jašče niama
Z-pad svajho nizu ŭ svoj vierch
Tam, dzie jaho jašče nie było
Skroź čas, što jašče nie nadyšoŭ
Pakul byū Žniveń, jaho jašče nie było
Nie było naohuł ničoha
Kali jon pajšoŭ
A kali pačaŭsia, jaho nia stała zusim
Stała nie chapać
Jašče krychu j nie daviedalisia b nikoli
Što jon, naohuł, pačaŭsia
Ale nie praspali
Bo nichto nia spaŭ
Nichto nia ŭmieŭ spać
Nikoha hetamu nie vučyli
Tamu j nie praspali
Prosta lažali dy hladzieli ŭ siabie
Unutr siabie
Tam, dzie ciabie niama
Tady jaho jašče nie było
Kali jany jaho klikali
Jany kličuć, a jaho ŭsio niama
Jon išoŭ praź les
Jaho jašče nie było, jon heta chavaŭ
Nie nadyšoŭ jašče toj čas
Kali jon źjaviŭsia
Jany nia viedali pra čas, što nabližaŭsia
Źbirali jahady, hladzieli na chomar, raskidvali kamieńnie
Klikali jaho z-za chomaru
Ale było niama kaho klikać
Jaho jašče nie było
Byli tolki drevy
Dy jaho šlach miž jimi, skroź pavietra
Jahady byli sabranyja, a jon nie źjaŭlaŭsia
Chomar zaminaŭ
A kali nadyšła ranica
Heta naohuł straciła sens
Hladzi navokał
Hladzi naŭzdahad
Nazyvaj nieba
Nazyvaj siabie
Uvieś tvoj čas
Pakul jaho jašče bahata
Cełaja viečnaść
Słuchaj viečnaść
Pakul jašče bahata času
Hladzi navokał i nazyvaj
Nazyvaj čas
Nazyvaj travu j karabiel
Usiaho nia tak užo j bahata
Nieba, trava, ty
Niašmat času patraciš
Kab usio nazvać
Kab zastacca niezaŭvažanym
Tak, kab usio supała
Zrabilasia chaładniej
Zrabilasia śviatočna, ale stała chaładać
Jakraz paśpieŭ schavacca
Pakul zusim nie schaładała
Schavaŭsia nieŭzamietku
Nichto nie zaŭvažyŭ
Usie hladzieli ŭbok
Pazirali naŭkoł
Pakul nie zrabilasia zusim choładna
I razyšlisia źbirać viecier
Źbirali j prahłynali
A potym zabłukali
Vybraŭsia j paziraŭ naŭkoł
Hladzieŭ va ŭsie baki
Iznoŭ rabiŭsia saboj
Nazyvaŭ imiony
Zvaŭ siabie pa jmia
Zvaŭ siabie śviatam
Heta było śviata
Vosień niedzie ŭnutry, zaŭsiody
Heta tolki našaje viasielle
Pasprabuj uratavacca ad jaje daždžoŭ
My budziem razam nazaŭsiody
Siarod hetaha śviata
My biesśmiarotnyja siarod hetaha śviatła
Vosień niedzie ŭnutry, zaŭvažaješ?
Heta tolki dziela nas
Inšych nie spatrebicca nikoli
Kali rankam my budziem sustrakać
Našaje viečnaje sonca razam.
Tam, dzie jaho jašče niama
Z-pad svajho nizu ŭ svoj vierch
Tam, dzie jaho jašče nie było
Skroź čas, što jašče nie nadyšoŭ
Pakul byū Žniveń, jaho jašče nie było
Nie było naohuł ničoha
Kali jon pajšoŭ
A kali pačaŭsia, jaho nia stała zusim
Stała nie chapać
Jašče krychu j nie daviedalisia b nikoli
Što jon, naohuł, pačaŭsia
Ale nie praspali
Bo nichto nia spaŭ
Nichto nia ŭmieŭ spać
Nikoha hetamu nie vučyli
Tamu j nie praspali
Prosta lažali dy hladzieli ŭ siabie
Unutr siabie
Tam, dzie ciabie niama
Tady jaho jašče nie było
Kali jany jaho klikali
Jany kličuć, a jaho ŭsio niama
Jon išoŭ praź les
Jaho jašče nie było, jon heta chavaŭ
Nie nadyšoŭ jašče toj čas
Kali jon źjaviŭsia
Jany nia viedali pra čas, što nabližaŭsia
Źbirali jahady, hladzieli na chomar, raskidvali kamieńnie
Klikali jaho z-za chomaru
Ale było niama kaho klikać
Jaho jašče nie było
Byli tolki drevy
Dy jaho šlach miž jimi, skroź pavietra
Jahady byli sabranyja, a jon nie źjaŭlaŭsia
Chomar zaminaŭ
A kali nadyšła ranica
Heta naohuł straciła sens
Hladzi navokał
Hladzi naŭzdahad
Nazyvaj nieba
Nazyvaj siabie
Uvieś tvoj čas
Pakul jaho jašče bahata
Cełaja viečnaść
Słuchaj viečnaść
Pakul jašče bahata času
Hladzi navokał i nazyvaj
Nazyvaj čas
Nazyvaj travu j karabiel
Usiaho nia tak užo j bahata
Nieba, trava, ty
Niašmat času patraciš
Kab usio nazvać
Kab zastacca niezaŭvažanym
Tak, kab usio supała
Zrabilasia chaładniej
Zrabilasia śviatočna, ale stała chaładać
Jakraz paśpieŭ schavacca
Pakul zusim nie schaładała
Schavaŭsia nieŭzamietku
Nichto nie zaŭvažyŭ
Usie hladzieli ŭbok
Pazirali naŭkoł
Pakul nie zrabilasia zusim choładna
I razyšlisia źbirać viecier
Źbirali j prahłynali
A potym zabłukali
Vybraŭsia j paziraŭ naŭkoł
Hladzieŭ va ŭsie baki
Iznoŭ rabiŭsia saboj
Nazyvaŭ imiony
Zvaŭ siabie pa jmia
Zvaŭ siabie śviatam
Heta było śviata
Vosień niedzie ŭnutry, zaŭsiody
Heta tolki našaje viasielle
Pasprabuj uratavacca ad jaje daždžoŭ
My budziem razam nazaŭsiody
Siarod hetaha śviata
My biesśmiarotnyja siarod hetaha śviatła
Vosień niedzie ŭnutry, zaŭvažaješ?
Heta tolki dziela nas
Inšych nie spatrebicca nikoli
Kali rankam my budziem sustrakać
Našaje viečnaje sonca razam.